امل الحياه بقلم يارا عبد العزيز

كويس
فردوس بقلق مشوار ايه!
ريان كان لسه هيتكلم بس بص لحياة و مكنش عايز يخوفها خاف تتعب اكتر اتكلم بهدوء
مش عارف هو بلغني انه هيبات و انه كويس جدا
هزيت فردوس راسها بهدوء و بعض القلق و خرجوا كلهم من الاوضه و الجناح كله
اتكلمت بهمس و هي لسه حاطه راسها على صدره 
متمشيش تاني من غير ما تقولي
هز راسه بهدوء و اتكلم بحنان و هو بيق بل راسها 
حاضر يعمري احنا هنروح بكره للدكتوره بعد ما اجاي من الشركه نطمن على البيبي و خليكي بكره اليوم كله في البيت مرتاحه ماشي و انا لما اخلص شغل هاخدك و نروح
هزيت راسها بهدوء و اتكلمت بحنان 
انا كويسه دلوقتي متخافش
لاحظت اللاصق الطبي اللي موجود في ايديه اتكلمت پخوف و هي بتبص لايديه 
من ايه دا!
اتكلم بنبره صوت هاديه و هو بيحاول يطمنها 
اهدي يحياة انا كويس خالص هحكيلك كل اللي حصل بس تبقي هاديه و مټخافيش ماشي كل حاجه تمام
هزيت راسها پخوف قعدها على رجله و ضمھا ليه و اتكلم بحنان و بيحاول يطمنها على اد ما يقدر نهى كلامه ب
رندا كويسه متختافيش الدكتور طمننا عليها
هزيت راسها بدموع و اتكلمت پخوف و هي بتمسح حبات العرق اللي بتنزل منه 
و انت انت باين عليك تعبان اوي ماكلتش حاجه بعد ما اتبرعت
هز راسه بالنفي و اتكلم بحنان و هو بيمشي ايديه على طول شعرها 
لأ انا مش جعان 
بقلمي يارا عبدالعزيز
كمل و هو بيق بل عنقها و بيتكلم بهمس 
و كويس اوي اوي
حطيت ايديها على شعره من الخلف و اتكلمت بخجل و همس 
ريان و الله لو ما كلت دلوقتي مش هكلمك خالص
اتنهد بقلة حيلة و بعد عنها و اتكلم بهدوء
طب هقوم انا اجيب الاكل انتي ارتاحي
دخل مطبخ الجناح و حضر اكل ليهم و كلوا مع بعض حط الصنيه على التربيزه و رجعلها قعد جانبها على السرير و اتكلم بهمس قدام شفاتيها 
عامله ايه لسه حاسه بتعب
هزيت راسها بالنفي و اتكلمت بهمس و هي بتحرك اناملها على خده برقه 
لا يحبيبي التعب كله راح
سند راسها على المخده بهدوء و فرد رجله جانبها و سند بكف ايديه جنب راسها على المخده و اتكلم بهمس 
كنت هتجنن لما تيتا رنيت عليا و قالتلي انك تعبانه و لازم اعوض خۏفي دا دلوقتي
بصتله بعدم فهم فهمت قصده لما لاقته ميل بوشه على رقبتها و بدأ يق بلها بعمق و حنان و اشتياق و بيفتح بايديه سوسته الاسدال الاماميه
رفع وشه من رقبتها و اتكلم بهمس و هو بيمرر أنامله على خدها برقه 
تعبانه
فتحت عينيها بضعف و اتكلمت بهمس و خجل 
لا
نام جانبها و حط راسها على صدره و اتكلم بحنان و هو بيملس على شعرها 
طب يلا ننام
هزيت راسها بهدوء و ذهبوا هم الاتنين في نوم عميق
محمود دخل غرفه رندا قعد جانبها على السرير و بصلها پخوف و عشق 
يا ريتك كنتي سبتيه يض ربني انا كنت هستحمل عنك مكنتش اعرف اني لما اشوفك بعد كل المده دي هلاقيكي متجوزه و كمان تقعي قدامي و تبقي في الحاله دي مكنش المفروض احلم احلام اكبر مني صح كنت المفروض افهم ديما ان رندا اللي ديما بتقولي يا ابيه مش هتعرف تشوفني غير اخ ليها بس و الله ما هرحمه و هطلقك منه انتي مينفعش تعيشي مع واحد زي دا
فاق