امل الحياة بقلم الكاتبه يارا عبدالعزيز

دلوقتي هعرفك كل حاجه
هزيت راسها بالنفي و دخلت جوا حضنه و مسكت فيه بقوه 
حس بدموعها على صدره 
اتكلم بحنان و هو بيملس على شعرها 
ممكن تبطلي عياط 
بقلمي يارا عبدالعزيز
حاول يطلعها من حضنه بس كانت ماسكه فيه بكل قوتها 
هزيت راسها بالنفي و انكمشت ملامحها بالرفض 
اتكلم بحنان و هو بيحرك ايديه على ضهرها 
طب بطلي عياط 
حاسس ان معايا بنتي مش مراتي و الله بس دا نتيجه انك تتجوز واحدة لسه في المدرسه
ضر بته بخفه في صدره و اتكلمت برقه
كلها شهور و هدخل الكليه على فكره
اتكلم بمرح 

تعرفي انا متخرج من بقالي اد ايه خمس سنين 
يعني اكبر منك بتسع سنين 
لو كنت استغلت الخمس سنين دول و مضيعتهمش مكناش مرينا بكل الحزن و البعد اللي مرينا بيه 
بس تعرفي ممكن مكنتش اعرفك
طلعت من حضنه و بصتله بعدم فهم 
ابتسم بعشق و اتكلم بحنان 
بس احنا عرفنا بعض و اتجوزنا و دلوقتي في بيت واحد و دا المهم و اتكلم بهمس 
فريده!
فريده بهمس
يعيون فريده 
مش هشك فيك تاني انا اسفه يحبيبي
اتكلمت بخجل و هي بتبص لنظراته 
انا حاسه ان فيه حاجه غلط في موضوع ابيه تميم اصل هو بيحب رحيل اوي و مستحيل ېخونها بتمنى ميبعدوش عن بعض
ضمھا ليه بقوه و اتكلم بعشق و ضعف
انا خلاص مبقتش قادر كفايه كدا
اتكلمت بعدم فهم 
مش فاهمه......
اتكلم بهمس 
انا بعشقك يفريده و بعشق كل حاجه فيكي
و انا كمان يحبيبي
تميم كان جهز الاكل دخل غرفه رحيل و حط الاكل على الكمود و مرر ايديه على خدها بحنان 
اتكلم بصوت عالي نسبيا 
رحيل رحيل
قامت مخضوضه و اتعدلت و هي بتبصله 
اتكلم بحنان 
اهدي فيه ايه 
عاملتلك الاكل كلي عشان الدوخه دي 
و لا اقولك تيجي نروح المستشفى و لا اتصل بماما تيجي تطمننا عليكي
هزيت راسها بالنفي و اتكلمت پخوف و توتر 
لا 
انا بس عشان ماكلتش اول اما اكل هبقى كويسه 
ممكن تمشي بقى اديك وصلتني اهو و متخافش مش همشي من هنا انا عارفه انك هتقدر تجبني حتى لو روحت فين
اتكلم بالم 
هو انتي عايزيني امشي باي طريقه لدرجه دي مش طايقني!
اتكلمت پحده و هي بتبصله پغضب 
اااه يا تميم 
و حقيقى لو في قلبك شويه رحمه تبعد عني انا مش طالبه منك